เขาสูงและหล่อมาก เพื่อนในกลุ่มกำลังส่งรูปในกลุ่มไลน์ air vibrator พร้อมบรรยายถึงหน้าตาเด็กใหม่ที่กำลังย้ายเข้ามาเรียนในระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ห้าของโรงเรียน เด็กหนุ่มลูกครึ่งเยอรมันรูปร่างสูงโปร่งที่ใครๆเห็นต่างก็หลงชอบในความหล่อเหลาของเบอร์ลิน “ใช่ ปฏิเสธไม่ได้ว่าดูดี” ฉันตอบไลน์พร้อมกับส่งรูปหัวใจรัวๆ
เบอร์ลินย้ายเข้ามาเรียนได้แค่สัปดาห์เดียว ก็มีเรื่องตามคาด เพราะหน้าตาที่หล่อเหลา ทำให้หลายคนหมั่นไส้ บวกกับท่าทางที่เย่อหยิ่งของ air vibrator ยิ่งทำให้บรรดาเด็กๆทั้งหลายรู้สึกไม่ชอบหน้าเบอร์ลินขึ้นมาทันที เบอร์ลินสุดหล่อยกลายเป็นเบอร์ลินผู้ไม่น่าคบ เพียงเวลาแค่สองอาทิตย์ หลายคนได้ยินข่าวลืมว่าเขาโดนไล่ออกจากโรงเรียนเดิมเพราะเรื่องทะเลาะวิวาท เวลาเรียนเบอร์ลินเอาแต่เหม่อลอย ไม่ได้สนใจอะไรปล่อยให้เวลาผ่านไปวันๆ “เขาเป็นลุกคนรวยเอาแต่ใจ” เพื่อนสนิทของฉันพูดขึ้นมาในกลุ่ม และน่าจะจริงอย่างที่เธอว่า เพราะเขาดูจะไม่สบอารมณ์กับทุกๆ เรื่องที่เขาเจอน้ำมัน Oil
ในวันหนึ่งที่ฉันกลับบ้านช้ากว่าปกติเพราะอาจารย์เรียกให้ช่วยงานในห้องพยาบาล พอออกมาฝนก็เริ่มตก โชคดีที่พกร่มมา ฉันเดินผ่านอาคารห้าที่เป็นอาคารเรียน ใต้ถุนอาคารมีเด็กนักเรียนตัวเปียกโชกนั่งอยู่ เขาถอดเสื้อนักเรียนห่ออะไรบางอย่าง…เบอร์ลิน “เบอร์ลิน” ฉันเรียกเขา พลางถามว่าทำไมถึงยังไม่กลับบ้าน เบอร์ลินไม่ได้ตอบ จนฉันต้องเดินเข้าไปใกล้ๆ
ในเสื้อนักเรียนมีอะไรดิ้นขลุกขลักอยู่ข้างใน “ไอ้สมอง” ฉันเรียกชื่อลูกหมาจรจัดประจำโรงเรียน ไอ้สมองเป็นมาจรจัด แม่ของมันถูกรถเหยียบตาย สมองเลยเข้ามาหาของกินในโรงเรียนและไม่ยอมออกไปไหนซักที ลุงภารโรงเลยต้องแบ่งเศษอาหารให้มันประทังชีวิต ไอ้สมองหน้าตาน่าเกลียดน่ากลัวพอๆกับชื่อ ตัวมันผอมแห้ง ส่วนหัวมีรอยหยักๆเหมือนสมอง นักเรียนเลยตั้งชื่อมันแบบนี้ ไอ้สมองเป็นหมาพันธุ์ไทยแท้ไม่มีผสม ลำตัวสีน้ำตาลซีดๆ เล็กลีบเพราะตัวมันเปียกน้ำ
“ทำไมยังไม่กลับบ้าน” เบอร์ลินถามกลับหลังจากที่เงียบไปนาน “เออ อยู่ช่วยงานอาจารย์” ฉันตอบพร้อมนั่งลงข้างๆ ในกระเป๋านักเรียนมีไส้กรอกเซเว่นอยู่ ฉันหยิบออกมาให้ไอ้สมอง สมองกระโจนออกมาจากเสื้อนักเรียนของเบอร์ลินและสวาปามไส้กรอกอย่างเร่งรีบ “มันคงหิว” เบอร์ลินพูดก่อนยิ้มน้อยๆ ฉันมองใบหน้าไร้ที่ติที่ปียกชื้น air vibrator ก่อนยิ้มน้อยๆออกมาเช่นกัน