เสียงไก่ขันยาวกาญจนบุรี เช้าปลุกให้ฉันตื่นจากที่นอน แสงแดดส่องเข้ามาให้ตัวกระท่อมตามช่องไม้ เสียงเด็กๆ ดังออกมาจากข้างนอก ฉันเดินออกไปในครัวของเจ้าของบ้าน flow meter พลางถามว่ามีอะไรให้ช่วยไหม เขาพยักหน้าและยื่นกระบุงผักให้ ฉันหยิบกระบุงผักที่ล้างแล้วมาหั่นเป็นชิ้นพอดี อันที่จริงจากมาบ้านเพื่อนในครั้งนี้ เป็นเพราะฉันอยากจะพักจากงงานที่เคร่งเครียด การเข้ามาพักที่บ้านเพื่อนในหมู่บ้านที่ไกลปืนเที่ยงไม่รู้จะช่วยได้มากแค่ไหน แต่ที่แน่ๆก็ช่วยให้ฉันเครียดน้อยลงกว่าเมื่อวาน

เด็กๆ ที่เล่นกันอยู่ตรงชานบ้าน turbine flowmeter เป็นลูกของเพื่อน สามีของเพื่อนออกไปทำงานในสวนตั้งแต่เช้าตรู่ เราเป็นเพื่อนสมัยเด็กเพราะฉันเคยย้ายมาเรียนที่หมู่บ้านนี้ก่อนที่ครอบครัวจะย้ายกลับเข้าไปทำงานในเมืองอีกรอบ เพื่อนของฉันไม่ได้เรียนต่อ เธอแต่งงานตั้งแต่อายุสิบหก ก่อนไปเป็นสาวโรงงานที่ปทุมธานีกับสามี พอยี่สิบเธอท้องลูกคนแรก สามีจึงพากลับมาอยู่ที่บ้าน เธอมีลูกสามคน คนโตสิบสองคนเล็กหกขวบ พอกับข้าวเสร็จฉันค่อยไปล้างหน้า เพื่อนจัดเตรียมสำรับอาหารเช้าไว้บนแคร่ที่นั่ง ก่อนเรียกทุกคนมาล้อมวงกินข้าวน้ำ(Water)

ฉันทำงานเป็นช่างภาพแต่การมาใครครั้งนี้ฉันไม่ได้หยิบกล้องตัวโปรดมา มีเพียงกล้องโพลาลอยด์เล็กๆที่ไม่รู้ติดกระเป๋ามาตอนไหน หลังกินข้าวเสร็จฉันอาสาไปส่งเด็กๆที่โรงเรียน ฉันหยิบกล้องขึ้นมา เด็กๆยิ้มกว้างทันทีเมื่อเห็นกล้อง พอกลับไปถึงบ้าน ฉันเก็บกระเป๋าพร้อมบอกลาเพื่อน เธอขับรถมอเตอร์ไซด์มาส่งฉันที่ในเมือง เราบอกลากัน ฉันส่งรูปใบเล็กๆให้เธอเป็นการตอบแทนน้ำใจ เด็กน่ารักสองคนกำลังยิ้มแฉ่ง เธอขอบคุณแล้วขับรถออกไป ฉันมองรูปอีกใบที่อยู่ในมือ ..ภาพเด็กน้อยไร้เดียงสายิ้มแฉ่งอีกภาพ ที่ฉันขอเอาไว้เป็นกำลังใจให้ตัวเอง..